εμ

(αντί του ε μα)

1. για δήλωση υπομονής, αποδοχής του μοιραίου: Εμ τι να γίνει;

2. για δήλωση δυσανασχέτησης και εξάντλησης της υπομονής: Εμ φτάνει πια, δεν υποφέρεσαι!

3. (ως σύνδ. με αναδίπλωση), εμ... εμ... και έμι... έμι... και όμου... όμου... και έμου... έμου..., όχι μόνο... αλλά και..., και... και...: Εμ ψεύτης, εμ κλέφτης.